Luisteren naar mijn lichaam

Dus dit is het. Mijn eerste blog! Waarom? Ik weet het nog niet helemaal zeker, maar mijn vingers jeuken al een tijdje (nee, al een tijdje, eigenlijk al meer dan een jaar, maar ik durfde niet te beginnen) dus besloot ik maar achter mijn computer te gaan zitten en te beginnen typen, kijken wat eruit komt.

Zie je, met het 'werk' dat ik doe, is het relatief eenvoudig om te zien wat er speelt bij een cliënt en feedback te geven, te helpen bij het maken van stappen die ze willen maken en hun voortgang te zien. Het is gemakkelijk om voor hen een spiegel te zijn en die omhoog te houden. Elke keer ben ik dankbaar en nederig dat ik die persoon mag zijn die ze vertrouwen.

Het is niet zo makkelijk om een ​​spiegel voor mezelf te zijn, hem voor te houden en te zeggen: Lisanne, ik zie dat dit gebeurt. Meestal als ik me 'vast' voel, doe ik de dingen waarvan ik weet dat ze kunnen helpen: ik gebruik zelfonderzoek, ik doe yoga of een meditatie, ik geef mezelf een ademsessie, ik dans, ik doe wat ik kan om mezelf uit die 'vastzittende' situatie te krijgen en weer te stromen. Bewegende energie is key! Vaak werkt dit wel, maar soms werken de bekende manieren om eruit te komen niet. Ze krassen op de oppervlakte, maar er is iets diepers nodig.

Dus wat is dat? Wat er dan nodig is? En waarom? En waarom weet ik nog niet wat er nodig is? Waarom duurt het zo lang? Kan ik niet gewoon doen wat ik al weet en ervoor zorgen dat die pijn in mijn keel, of kaak, of waar het ook verschijnt, weggaat? Hoe lang moet ik deze pijn verdragen?

Soms vecht ik in plaats van te luisteren...

Zie je, ik geloof dat pijn niet zomaar opduikt, ik geloof dat er vaak een reden is dat we bepaalde pijnen of ongemakken tegenkomen. Ok, soms stoot je gewoon per ongeluk je teen tegen het bed, wrijf je over je teen en zeg je wellicht wat vloekwoorden, maar de volgende dag is die pijn weg. Als er constant pijn blijft zeuren, is dit meestal een teken dat er iets aan de hand is en dat je moet opletten (misschien moet je ook op dat bed letten ;))

Een van mijn grote inspiratiebronnen is het boek 'De sleutel tot zelfbevrijding' van Christiane Beerlandt. In dit boek beschrijft ze de psychosomatische achtergrond van bijna elke lichamelijke pijn of ziekte die je maar kunt bedenken. Als ik haar boek raadpleeg, de juiste pagina opzoek en begin met lezen, merk ik dat ik meestal huil van herkenning en aan het einde van de tekst een diepe zucht sla. Ja! Ik wist dat er zoiets aan de hand was, ik kon het gewoon niet echt de juiste woorden geven vanuit mijn fysieke ervaring. Het is zo goed om die herkenning te voelen en die woorden te zien, ze te voelen resoneren in mijn wezen. Als ik het boek sluit, denk ik na over de woorden en probeer de 'lessen' die ze beschrijft ter harte te nemen.

ik pauzeer. Ik accepteer dat mijn lichaam me signalen geeft. Ik kan ervoor kiezen om ze te negeren, maar ik kies ervoor om zo goed mogelijk te luisteren.

Vandaar mijn eerste blog!

Dus, wat doe je als je pijn of ongemak in je lichaam ervaart? Negeer je het, ren je weg of luister je? En hoe doe je dat? Wat 'helpt' jou? Ik hoor en zie je reactie graag in het commentaarveld hieronder!

Met liefde,

Lisanne